Going and arriving home
14 oktober 2022 - Christchurch, Nieuw-Zeeland
Afscheid nemen van Maria vanochtend om 4 uur ( 12 okt) op het vliegveld in Christchurch, na zo'n fijne dag gisteren, was niet makkelijk. Geluncht met Peter, Judy , Doug en Angela. En een potluck diner met Paul ( broer van Maria), haar twee zussen Corrie en Yvonne ( rode trui) en Ross( man van Yvonne( r streepjes shirt) Gesprek later op de avond was ontroerend en emotioneel.
Zowel Paul als Ineke waren heel open over hun depressieve gevoelens n.a.v. wat er in onze familie gebeurd is. Zij hadden hiervan veel last vroeger. Ze hebben met ' de gevoelens ' leren leven, en deze kunnen accepteren.
De lange witte wolken in NZ aan een strakblauwe hemel hebben mij prachtige plaatjes. opgeleverd en mij over heel wat bergtoppen getrokken. Gisteren 11 oktober, liep de temperatuur zelfs al op tot 19°. Het was zelfs warm!! Wat heb ik geboft.!! Geen pech, geen valpartijen !! Het enige wat ik kwijt geraakt heb is een zonnebril.
Peter, zoon van oom Jan en tante Lies bracht om 4 uur mijn fiets naar het vliegveld, en ik sloot aan in een
rij om in te checken. Weinig problemen deze keer. Vliegtuig richting Sydney vertrekt precies om 6 uur.
Hang on, is that not your bike?
Mijn fiets is eerder het vliegtuig uit dan ik in Sydney. De fiets kan gelijk mee naar Amsterdam, dus wordt zonder enige bemoeinis van mijn kant overgebrachr naar het vliegtuig waarmee ik naar London vlieg, en daar weer in het vliegtuig bestemming Amsterdam.
De eerste indrukken beginnen langzamerhand tijdens de lange vliegvluchten echt in te dalen in het groter geheel. Het lijkt zo lang geleden dat ik vertrokken ben, en dat ik in Tepako aankwam bij John en Linda. Ik heb mezelf niet vaak hoeven afvragen of dat er overeenkomsten zijn tussen mijn famile en de familie in NZ, maar wel of dat er verschillen zijn. Het is bijna een open deur intrappen, ongetwijfeld hebben we dezelfde humor, en het " vele werken " gemeen. "Ze hebben er hard voor moeten werken in NZ" zo ook mijn ouders en wij. ' Helpen aan een wederopbouw van een zwaarverwoest land na WO2, drassig veengond leegpompen en dit ontginnen tot landbouwgrond en een groot gezin stichten eisten ook tol aan mijn ouders. Net als op hen werd op ons appel gedaan als kind om mee te helpen op de boerderij. En dan toch juist in dat ' vele werken' zie ik een verschil, namelijk wij nemen tijd. De NZ -ers zijn meer bereisd, en nemen meer risico.
23 uur vliegen, Sydney - London, met een korte pauze in Singapore. Blij dat ik eruit kan en op zoek kan gaan naar gate B36 Amsterdam op Heathrow. Ik heb 55 minuten. Volg paarse borden connecting flights, neem een zelfbesturend treintje naar B gates, ga naar security roltrap op en af en dan ' Bob is your uncle.' Net op tijd. maar of dat mijn fiets het gehaald heeft betwijfel ik!! In Amsterdam geen tas, geen fiets. Ik moet daarvoor wachten op de volgende vlucht uit London. Achter de schermen van de douane staat Janne mij op te wachten, en het lukt ons dames de fiets weer in elkaar te zetten.
De blauwe doos mogen we achterlaten op Schiphol. We lunchen en lopen daarna naar het treinstation. Janne neemt de trein naar Amsterdam en ik het sprintertje naar Utrecht Centraal. De fiets met de tassen is te zwaar voor mij om deze in een IC trein te heisen. Afwisselend sprinter en een stuk fietsen arriveer ik rond 18 uur bij mijn huis. Alsof ik thuis kom van een weekendje op mijn kleinkinderen passen. En als ik dan de volgende dag om 7:30 uur wakker word, wat ga ik dan doen? Nee hoor, niet fietsen !! Ik ga naar beneden, naar mijn koffiezetapparaatje en maak voor mijzelf een heerlijk nespresso kopje koffie. Ga terug het bed in, met de koffie naast me , en schrijf de laatste zinnen, van mijn laatste verhaal.
Nieuw Zeeland en de familie hadden mij in de greep, geen tv. geen netflixfilm, geen sudoku, enkel de cousins en de prachtige natuur. Alsof ik in een film was, waarin ik de hoofdrol speelde.
' YOU DID GOOD, MUM!!
Wat heb jij een fantastische reis gemaakt en het was ook zo mooi om te zien hoe je genoot van het samenzijn met je familie. Een onvergetelijke tijd!
Nu ook weer fijn om in je eigen gezellige huis te zijn. Het zal misschien even duren voordat je weer ‘echt geland’ bent. Nu begint het nagenieten en het verhalen vertellen. Je zult voorlopig niet uitgepraat raken! Veel plezier en geniet straks van de kleine meisjes!
Een prachtreis, geweldig!!
Alle goeds xxx