JUST ME, de fiets and the Alpes2Ocean trail.

En dan is het ' just me', de natuur en de  alps2ocean trail. Deze begint bij Mt.Cook of vanuit Lake Tepako en eindigt in Oamaru .

 Vanuit Tepako fiets ik langs het blauwe groene kanaal naar het turquoise gekleurde meer  Pukaki. Van de drie parallel aan elkaar gelegen meren Tepako, Ohau, Pukaki  is dit meer de grootste. Kijkend over dit meer zie ik licht  in de wolken verscholen Mt. Cook. 

De hoogste berg van NZ  Het fietspad gaat over greffel afgewisseld met asfalt. Geen verkeer, geen wind enkel de knispering van mijn banden op het greffelpad omgeven door bergen met sneeuw op de toppen. De vroege lentezon ontlokt de eerste blaadjes aan de schaarse struiken langs het pad. 12

km voor Twizel, mijn eindbestemming,  steekt het pad de State Highway  8 over en bereik ik door een pineforest  Twizel, wat initieel  als tijdelijke  nederzetting voor arbeiders ( Waitaki hydro electricity scheme) neergezet is, is nu een erkend  dorp met 1200 inwoners, wat te  vergelijken is met een willekeurige nieuwbouwwijk in Nederland met een Chinees restaurant in het midden.  In dit restaurant ontmoet ik kennissen via Komoot, daar was al sprake van in Nederland.  Ook fietsers dus, maar zij doen de Alps2Ocean in tegengestelde richting. Zij raden mij aan om niet via Alps2Ocean naar Omarama t fietsen. Rondom meer Ohau, waar een flinke klim is zijn grote stukken van het fietspad weggevaagd door heftige regenbuien. En wanneer ik de volgende ochtend rond 8 uur een geasfalteerde State highway 8 zie liggen. met daarnaast een greffelpad ( A2O) dan is mijn keuze snel gemaakt.

Ik fiets via het asfalt naar Omarama en neem van daaruit A2O naar Kurow. Een prachtig pad door de uitlopers van de Alpen, vaak parallel aan de State Highway, dan weer weg slingerend een heuvel over. Net voor Kurow, wordt het greffelpad groffer met flinke keien erin, niet echt ontspannend fietsen, zeker niet wanneer ik langs een afgebrokkelde richel fiets , met daarnaast een 25 m diepe afgrond.!! Ook Kurow is

 klein, wat huizen aan de weg, een klein kerkje en gelukkig een hotel, waar ik overnacht .Het hotel en enkele huizen hebben betere tijden gekend. An Englishman should say...it looks dilapidated 

Er begint zich in de dagen' just me" een patroon te ontwikkelen.  Ik sta op rond 7 uur, pak de 2 fietstassen nauwkeurig in, een tas voor de dagelijkse benodigdheden, zoals powerbank, zonnebril, een extra trui,en regenkleding. Ik herken deze tas aan de schouderband en in  de andere kleding, toiletspullen en nog een paar schoenen.   Neem in het lokale bakkerijtje  koffie met croissant en stap tussen 8 en half 9 op de fiets. Bij de eerste ' echte stop ' neem ik een goed ontbijt, omelet met kaas, toast, en sinaasappelsap. Geen tweede kopje, want  koffie in NZ kan ik met een  twee woorden omschrijven, niet lekker. Daar ligt  voor de vanBeeks een hele markt open..Ik pak de vroege uurtjes om rustig op de Highstate roads wat kms te maken. Zo gauw het drukker wordt, dus na mijn echte ontbijt duik ik

de Alps2Ocean trail in, in de hoop rond 17 uur op plaats van bestemming aan te komen. . Ga op zoek naar een motel/ hotel, alwaar ik ga overnachten. Denk niet dat dat zo eenvoudig is, niets is minder waar. ..Het is niet  eens hoogseizoen, geen schoolvakanties, corona speelt hier nog een rol en de  Na een douche drink ik een Pleights Ale in een restaurant als een aperitiefje om de dorst te lessen en bestel ik een maaltijd.. ( Tussen ons gezegd en gezwegen..in NZ wordt veel kip gegeten, bediening aan de tafel wordt niet gedaan, dus zelf een drankje aan de bar halen).  Tijdens het diner werk ik aan mijn blog , of ontmoet mensen, of lees ik....  Daarnaast lopen ook wat contacten met Nederland en Nieuw Zeeland  Uiteraard met Janne, mijn dochter en met customercare betreffende dat gerotzooi met British Airways. Wat betreft NZ, Iedere dag na aankomst mail ik Linda en John een berichtje met waar ik en, zij op hun beurt sturen dit door naar Peter en Kees.  Ook ontving ik een afstudeer scriptie wiskunde van een oud-leerling Mencia. Ze bedankt me daarin voor het sturen van een kaartje als zijnde mentor toen haar moeder ernstig ziek was 15 jaar geleden.  Wat een eenvoudig kaartje kan doen? Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen..     En dan rond 21 uur kan ik met moeite mijn ogen nog open houden en verlang ik naar mijn bedje!! 

De volgende dag, tjdens  het inpakken  praat ik in mijzelf  "Het nagelschaartje moet in het voorvakje  van de toilettas. Nee, nee, Agnes , de haarborstel hoort niet thuis in de koeltas. Netjes in het zakje van de toiletspullen stoppen...Oh dat was ik in mijn vorig verhaal nog vergeten te vermelden, er wordt in de familie in NZ ook  gegolfd. Sterker nog Peter( hcp 22)  heeft in zijn tuin een eigen golfbaan.  Wat zal mijn zus Toos daar van vinden?  Klopt het wat het Nederlands stel gisteren in Twizel bij de Chinees zei: if had ik toch het fietspad moeten nemen.?  Kom.op...niet zeuren...

De oceaan lokt..fiets tot Dundroon, neem mijn ontbijt en neem A2O 52 km lang naar Oamaru.  Het landschap verandert langzaam, want op het greffelpad gaat het niet zo snel. maar dan na 3 uur fietsen  en heel veel koeien en schapen gezien te hebben, komt de oceaan met daaraan liggend het stadje Oamaru in mijn vizier

. Een prachtig stadje, waar de glorie van eind 19de eeuw behouden is gebleven. De tuinen onderhouden zijn, galerietjes, restaurantjes langs de boulevard en de straten breed zijn.

 Mijn creditcard wordt enthousiast , zo ik ook. Ik besluit in het hotel Brydon te overnachten. De deurknoppen en wastafel zitten wel erg laag, ik moest bijna op mijn knieën gaan zitten om mijn tanden te poetsen.  Hoe zou mijn broer Jan ( 1.93 m) onze Jaai, het gedaan hebben?