Maria, Corrie Peter en Judy in Christchurch

12 september 2022 - Geraldine, Nieuw-Zeeland

Nooit eerder heb ik me  gerealiseerd zo bevoorrecht te zijn in Europa te zijn geboren en te wonen, waar je bij een  bezoek aan  een grote stad soms wel 2 millennia terug in de tijd kan gaan, dan gisteren.  Christchurch is een jonge stad, van 1856, de grootste stad van het Zuidereiland.

Maria, Peter en Judy

Een stad met veel grote prachtige parken, waarin het begin van de lente duidelijk zichtbaar is. Christchurch is vernoemd naar het Christchurchcollege van Oxford, en heel af en toe waan ik mijzelf ook in Oxford, vooral  wanneer we langs de rivier Avon lopen. De stad is plat, de omgeving heuvelachtig,1met daarin grote uitgestrekte weilanden waarop geen huizen staan. De grond is te drassig om aardbeving bestendige huizen op te bouwen. De littekens van de aardbeving  10 jaar geleden, zijn nog steeds zichtbaar, zo is de toren van de  kathedraal de toren nog steeds geamputeerd.     Zeker aan te raden is een bezoek aan de bibliotheek met daarin zelfs  Nederlandstalige boeken en een  biertje in een van de terrasjes langs de rivier Avon.  

Corrie en Agnes

 Samen met Maria en Corrie langs de haven dichtbij Christchurch  gereden,  waar zij als jonge meisjes ( 12 en 9 jaar) 70 jaar geleden , na een tocht van 6 weken samen met hun ouders,, met de boot aankwamen. Maria en Corrie waren niet de enige kinderen. Het gezin van mijn Oom Willem en tante Nellie bestond uit 7 kinderen toen, waarvan Maria de oudste. Huis en haard werden voorgoed achter gelaten m 1952, vastberaden een beter leven te vinden in Nieuw Zeeland. Het was een grote schok wat zij aantroffen in NZ, een huis met 2 slaapkamers en toilet buiten. Het liefst waren zij rechtsomkeer terug gegaan naar Nederland.  Tijdens de  wandeling met Peter, Judy en Maria door het centrum van Christchurch de  wordt mij duidelijk dat NZ dezelfde problemen kent als Nederland, m.u.v. opvang asielzoekers. Tevens heerst er ook een tendens dat het niet meer vanzelfsprekend is in de generatie ( 20 - 35) jaar dat er naar een partner gezocht wordt in de hoop samen een gezin te stichten. Niet alles loopt parallel, de opvang van de  ouderen boven de 60  in dorpen is m.i. onbekend in Nederland, alhoewel ik in het Frans Hals museum een schilderij tegenkwam met als titel 'ouderenhuizen'. Maria, bij wie ik tijdens mijn verblijf in Christchurch was, woont in z'n dorp. In het midden staat een 'gemeenschapshuis", met daarin bioscoop,  zwembad, fitness, restaurant,  bar, winkel, artsenpraktijk met fysio en ruimte tot gebed. Er omheen  staan appartementen en bungalows in een doolhof van straten. Het huis waarin Maria woont is prachtig modern met aan de voorkant veel glas, veel licht dus, een open keuken, een grote badkamer, extra toilet en 2 slaapkamers. Aan de koelkast zit een oproepsysteem verbonden. Indien de koelkast 24 uur niet opengaat, dan gaat er in het centrale gedeelte een alarmpje af en wordt er gezien of alles wel goed met je is. In het dorp wonen vooral de vitale jonge oudere.

Fiets in elkaar zetten bij Maria

De buurvrouw van Maria is 89 jaar, en fietst iedere dag met haar mountainbike een 25 km buiten het dorp.   Het was goed bij Maria te zijn, de nestor van de VAN BEEK familie, van van Moeders kant. Ze wist mij veel te vertellen over ons opa Cornelis, en haar ervaringen in NZ als kind.Ik was aan haar oor gekluisterd, Maria lijkt niet alleen fysiek op opa van Beek, maar heeft ook de gave ' prachtige verhalen te vertellen !!

Foto’s

8 Reacties

  1. Ellie van der linden:
    12 september 2022
    Goh wat een bijzondere verhalen. Hier in Malawi waarschijnlijk nog echt veel meer ‘aardse’ samenleving. Koken op wat hout en houtskool, geen koeling, wasmachines of wat dan ook. We hebben hier vooral geleerd met hoe weinig een mens kan (over)leven. Geen stress, leven bij licht en donker en vooral maar afwachten wat het leven morgen brengt.
  2. Marie Anne:
    12 september 2022
    Hoi Agnes
    Leuk het verhaal.
    Toen wij er waren, hoorde we dat ook.
    Ook van tante Lies en van tante Wilma .
    Maar ze hebben het toch gered.
    Geniet er maar van .
    Groetje
  3. Liesbeth:
    12 september 2022
    Wat schrijf je mooie verhalen! Ze ontroeren me een beetje. Agnes, het allerbeste en ik kijk uit naar je volgend verhaal! Veel liefs voor jou en de N.Z. familie van ons!!
  4. Gerwin:
    13 september 2022
    Lieve tante Agnes... wat fijn te lezen dat je al zo aan het avonturieren bent! En de fiets doet het daar ook gewoon..... Bike se!
  5. Toos:
    13 september 2022
    Mooi om jouw verhalen te lezen Agnes. Wat bouw jij veel herinneringen op!
    Is waar Maria woont te vergelijken met een "Knarrenhof"?
    Alle goeds en we kijken uit naar het vervolg.
  6. Els:
    13 september 2022
    Mooi geschreven, Agnes, over het leven en de familie daar. Ik geloof dat jij de gave van het verhalen vertellen ook in je hebt! Ik kijk alweer uit naar je volgende bericht! Geniet maar lekker van alle ervaringen, dan genieten wij hier thuis mee. Groetjes, Els
  7. Benedicte en Rob Reiff:
    14 september 2022
    Ha Noesca, Mooi om zo jouw reis te volgen! Net of ik er een beetje bij ben. Liefs, Benoni
  8. Greetje de Haan:
    17 september 2022
    Hallo lieve Agnes;
    Wat is dat leuk om jouw verhaal te lezen en ook vooral meebeleven van jouw overpeinzingen en ontmoetingen: k krijg meteen door hoe byzonder het is zo terug te duiken in je eigen fam geschiedenis, en de personen om wie het gaat, in hun nieuwe land te kunnen ontmoeten! Een hele mooie reis verder; liefs: Greetje en Jos