Nelson, Virginia and Chris, Wilma
8 oktober 2022 - Motueka, Nieuw-Zeeland
Nelson een stad in het noorden van het zuid eiland, met de meeste zonne uren op jaarbasis. Een stad met een vibe, alsof het lijkt dat het conservatieve juk is afgeworpen en volop in progressie is . Door de stad lopen fietspaden door parken, langs een rivier en langs de kust. Er is een stukje Trafalgar street auto vrij gemaakt, een soort van een pleintje nu met bomen erop en terrasjes.
Op een heuvel, zoals de sacre coeur in Parijs staat de Christ- church kathedraal in Nelson. Gebouwd rond 1850. Trappen leiden naar de hoofdingang. De toren is 35 m hoog
Nelson is ook de stad waarin mijn vaardigheden betreffende het linkse verkeer op de proef worden gesteld. En dit gaat belabberd, ik blijf bij het oversteken eerst naar rechts kijken i.p.v. naar links.
De kerkklok slaat 7 keer, ik wil voor vertrek nog even het stadje in en ontbijten aan de rivier. De laatste keer de tassen pakken, deze op de fiets aan de bagagedrager vastklemmen.
Vandaag, mijn laatste tocht, fiets ik via de great taste trail naar Ruby Bay, naar de Mapua warf daar kom ik vanuit Rabbits island aan met een pontje. In Ruby Bay hebben tante Wilma en oom Harrie gewoond. Virginia, hun dochter woont er nu.
z
Virginia zal mij daar opwachten en zullen we samen naar het huis van Virginia en Chris gaan. De tocht vanuit Nelson via de old trainrail is mooi, gaat via de buitenwijken van Nelson. Heen had ik de coasttrail genomen, een fietspad van 70 cm breed langs de State highway 6 met heel erg veel verkeer. Een afrader, ik voel me daar voor de eerste keer echt bang in het verkeer.
Turend over het water kijk ik of dat ik Virginia al zie staan. Ik ben erg benieuwd naar haar. Zij was voor 3 maanden in Nederland toen zij 11 was. Ze heeft zelfs samen met een zusje van mij toen rekenlessen gevolgd op de lagere school bij juffrouw Weterings. Ik kan mij daarvan niets herinneren en ook van haar niet. Ze is 2 jaar jonger dan ik. Ik was dus 13 toen en op kostschool. Wanneer ik de ferrie afloop, staat een dame op en komt samen met een jonge knul mijn richting gelopen. Zij was het dus toch!.! De huizen waarin de van Beeks wonen zijn stuk voor stuk uniek met waanzinnig mooie uitzichten,
Zo ook het huis van Chris en Virginia op de Brabantdrive, genoemd naar de provincie waar de vanBeeks vandaan komen. Zij houden van het goede leven; muziek. kunst, heerlijk eten en een drankje. Daarnaast zijn Chris en Virginia harde werkers. Zij beheren het ' wooncomplex voor oudere mensen in Blenheim " , waar tante Wilma nu woont en alwaar het grote feest gaat plaatsvinden.
We vertrekken dan ook de volgende dag al naar Blenheim, naar Virginia"s moeder, mijn tante Wilma. Van heinde en verre komen kinderen. kleinkinderen, achterkleinkinderen, neven, nichten, gereden en sommigen zelfs overgevlogen om het grote feest bij te wonen. Motels in Blenheim zijn volgeboekt door de vanBeeks., bierfusten en flessen wijn worden in de koeling gezet en de plaatselijke fanfare oefent voor de laatste keer. Ik, als 'speciale gast" verblijf bij mijn nicht Mary( zus van Virginia) en ga zo gauw we aankomen bij tante Wilma op bezoek. Ik spreek Nederlands tegen haar, en zeg haar dat ik een dochter ben van oom Jan en tante Anna. Ze kijkt mij aan alsof ze wilt zeggen: Waar heb jij het over en wie ben jij ? Ik laat haar dan de foto zien van mijn vader, die mijn zus Ineke ter gelegenheid van ons pa zijn verjaardag op what's app geplaatst had. Ze wijst er naar met haar wijsvinger en zegt: DAT IS JAN TAKS
Wat een mooi eind van je reis om te eindigen bij het vieren van het leven van de tante die aan net begin van de van Beeks in Nieuw Zeeland heeft gestaan. De circel is rond. En bijna tijd om weer terug te keren naar de familie Taks die je mist in Nederland!
Prachtige tocht, met prachtige verhalen.
Ik wens je nog een paar mooie laatste Nieuw Zeelandse dagen toe..
Doe iedereen veel groeten maar zeker aan Mary.
Een hele goede afronding van jouw reis en veel liefs ....
Liefs, Arie en Ria
Dankjewel Agnes,
liefs, Klaas&@nja
One day our children/ grandchildren will remember how great a family we were. .
I must also say how incredibly impressed we all are with your biking accomplishments - well done you!!