FEEST WILMA , haar verleden. Mary, Verdi en Sally

Tante Wilma, geboren 10 oktober 1923 in Rijen, waar zij ook opgroeide.  Zij was gelijk tot over haar oren verliefd op oom  Harrie,  toen zij hem  voor de eerste keer ontmoette in 1947. Harrie wist zelfs meteen na het zien van een foto van  Wilma dat zij het meisje was die hij wilde trouwen.  

 Het waren na de oorlog geen beste tijden  in Nederland.  NZ daarentegen   had jonge gezonde hardwerkende mannen nodig, met een boerenachtergrond, die netjes hun belasting betaalden en een bewijs van goed gedrag konden overhandigen.  In dit plaatje paste Harrie en vertrok in december 1949.  Wilma volgde hem enkele maanden later. 

De eerste jaren in NZ waren   voor Wilma zwaar. Zij werkte met oom Harrie  op een grote boerderij, en het inkomen was  zeer matig.  Wilma moest daarnaast  haar eerste twee kinderen afstaan. Hun  eerste kind, stierf  bijna voldragen in haar baarmoeder,  hun tweede kindje, een meisje, stierf kort nadat het geboren was.

 In 1953  werd Mary geboren, en kocht oom  Harrie  een boerderij in Reefton!! Het gezin werd uitgebreid met Angela,Virginia en Verdi. Er braken betere tijden aan voor Wilma,  en als  Harrie het naar zijn zin had zij het ook. Koken, bakken, gasten ontvangen,  en zorgen voor de kinderen, daar bestond voorak8 haar volle dagtaak uit.  Samen met Harrie stond zij aan  de wieg van het ' vanBeekse ' in NZ.

En nu 99 jaren oud, met ondersteuning van haar dochter Virginia, heeft zij een boek geschreven over zichzelf, haar liefde voor oom Harrie, en hoe zij  het ervaren heeft geleefd te hebben op  voedselbonnen  tijdens de oorlog en uiteindelijk na heel hard  werken tot de rijken van NZ  behoorde.      

Tijdens de  2 dagen rond het feest verblijf ik  bij Mary, de oudste dochter van Wilma, zij  woont met Geert in een buitenwijk van Blenheim.  Erg fijn is dat zij dicht bij een wandel en fietspaden wonen. We maken dan ook sanen een prachtige wandeling naar de top van de , heuvel. Het was een bijzondere ervaring om na een weerzien van 50 jaar elkaars levensverhaal te vertellen. 

Samen met Mary en Geert ga ik naar het feest, jong en oud, 4 generaties. Tante Wilma heeft 4 kinderen, 11 kleinkinderen en 16 achterkleinkinderen met nog 2 op komst. Het feest begint met een glaasje prosecco, een hapje en daarna de taart. Er worden voordrachtjes gedaan en onderbegeleiding van Virginia ( piano) zingen we haar lievelingslied ".Daar bij de Molen".  Op het eind van het feest heb ik een korte PowerPoint presentatie gegeven met als afsluiting  het lied" We meet again, don't know when, don't know where, but we meet again one sunny day.  "

Tante Wilma mag dan rond 15 uur zijn gaan rusten, dat neemt niet weg dat het feest nog enkele uren daarna voortduurde. Niet in het huis voor de ouderen, maar bij haar kleinzoon. Daar komt de ware aard van de  "vanBeeks" naar boven. "Er zijn mij dingen verteld  door neven, die niet waar zijn. Peter  blijkt  helemaal geen golfbaan in zijn achtertuin te hebben,  maar heeft een stuk gazon met een gat ( an arsehole) erin om het putten te oefenen.  Het is vooral John, die van bullshitten houdt. 

Maandagochtend 10 oktober, mijn tassen zijn gepakt, de fiets wordt doir Verdi op het auto -fietsenrek gebonden. Samen met Verdi en Sally rijd ik langs de Pacific ocean  terug aar Christchurch, waar mijn fietstocht begon .  De  tocht Blenheim - Christchurch  is zo mooi dat ik iedereen zou willen aanraden deze eens  te maken. 

 Langs de kust rotsen waarop zeehonden liggen de zonnebaden,  een strakblauwe hemel met een marine blauwe oceaan.  Verdi en Sally hadden mij geen groter plezier kunnen doen om niet te hard te rijden en af en toe te stoppen. We lunchen at Kekerango, heel stijlvolle plek met een Afrikaanse vibe. 

Het is mijn laatste echte vakantiedag en dit besef ik soms  tijdens de rit. Ik denk dan met weemoed terug aan de eerste dag van aankomst op het vliegveld met de hele vakantie nog voor me. " Het is een goed gevoel': zegt Sally. " Het betekent dat je het naar je zin hebt gehad". Ze heeft daarin gelijk maar haar omschrijving dekt niet helemaal mijn beleving hier. Het is meer dan dat!! Het fietsen door het mooiste land( op aarde NZ),  waarin 17 nichten/neven wonen, die allemaal naar je uitkijken en hun zorg delen, geeft een ongelooflijk gevoel van vrijheid en tegelijkertijd geborgenheid.  

Rond 17 uur komen we aan bij Maria  in Christchurch en dit voelt als thuis komen. De reis is compleet. Op de fiets  km- teller staat 1845 km, maar deze heb ik op 0 gezet in Breda. Dus inbegrepen Breda - Schiphol.  Komoot ( digitaal) geeft aan dat ik 2476 km afgelegd heb, dat ik 15234 m geklommen heb  en ook gedaald. In NZ heb ik 1726 km gefietst en (dit is een schatting) 12000m hoogte meters gemaakt .

De fiets kan terug in de doos....